Niedziela Morska 2025
Przesłanie na Niedzielę Morską (13 lipca 2025)
Drodzy Bracia i Siostry,
Raz w roku wspólnoty katolickie na całym świecie wspominają ludzi morza na swoich niedzielnych zgromadzeniach liturgicznych. Drugi tydzień lipca rozpoczyna się Niedzielą Morską poświęconą refleksji, która przybliża sercu Kościoła często niewidoczną pracę tysięcy ludzi morza, którzy spędzają znaczną część swojego życia z dala od swoich rodzin i społeczności, a mimo to oddają ogromną służbę gospodarce i rozwojowi narodów. Jak to zostało w sposób pamiętny wyrażone w Konstytucji Gaudium et spes Soboru Watykańskiego II, której 60. rocznica przypada w tym roku, „radość i nadzieja, smutek i trwoga ludzi współczesnych, zwłaszcza ubogich i wszystkich cierpiących, są radością i nadzieją, smutkiem i trwogą uczniów Chrystusa. I nie ma nic prawdziwie ludzkiego, co nie miałoby oddźwięku w ich sercu.” (GS 1). Dlatego chcemy, aby wszyscy, którzy pracują na morzu, wiedzieli, że są w sercu Kościoła: nie są sami w swoich żądaniach sprawiedliwości, godności i radości. Integralny rozwój człowieka obejmuje w istocie wszystkich ludzi i wszystkie wymiary ich życia: fizyczne, duchowe i wspólnotowe. Gdziekolwiek głoszona jest Ewangelia i witana jest obecność zmartwychwstałego Jezusa, świat nie może pozostać taki, jaki jest. Bo Ten, który zwyciężył grzech i śmierć, mówi: „Oto czynię wszystko nowe!” (Ap 21,5).
W tym jubileuszowym roku, drodzy przyjaciele, nowina, którą głoszą chrześcijanie, musi jeszcze bardziej radykalnie kwestionować istniejący porządek, ponieważ Królestwo Boże wzywa nas do nawrócenia: zerwanie łańcuchów, darowanie długów, redystrybucja zasobów, spotkanie w pokoju to odważne, ale osiągalne ludzkie gesty. Rozpalają one na nowo nadzieję. Bo jak wiemy od początku, „kto nie miłuje brata, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi” (1 J 4,20). Tak więc cały Kościół jest również wezwany do zastanowienia się nad tym, jak ludzie pracują dzisiaj w portach i na statkach, z jakimi prawami, w jakich warunkach bezpieczeństwa, z jaką pomocą materialną i duchową. W zranionym stworzeniu i w świecie, w którym narastają konflikty i nierówności, kochanie Boga życia zobowiązuje nas do życia. Życie jest w istocie zawsze konkretne: czyjeś życie, życie spędzone w relacjach, które jeśli nie wyzwalają, więżą, a jeśli nie pozwalają rozkwitnąć, upokarzają. Rzućmy zatem trochę światła na to, co kryje się za naszymi gospodarkami, na tych, którzy pracują na co dzień, często nie czerpiąc z tego żadnych korzyści, a wręcz narażając się na dyskryminację i niebezpieczeństwo.
Chcemy uznać marynarzy - jak hasło Jubileuszu 2025 nazywa nas wszystkich - za „pielgrzymów nadziei”. Ucieleśniają oni, świadomie lub nie, pragnienie każdego człowieka, niezależnie od narodowości czy wyznania, by żyć życiem godnym poprzez pracę, wymianę, spotkania. Aby nie stać w miejscu: mieli oni potrzebę i odwagę wyruszyć, jak mówi o tym tak wielu mężczyzn i kobiet w Piśmie Świętym.
„Nadzieja” to słowo, które zawsze musi nam przypominać o naszym celu: nie jesteśmy tułaczami bez przeznaczenia, ale córkami i synami, których godności nikt i nic nie może wymazać. Jesteśmy zatem braćmi i siostrami. Pochodzimy z tego samego domu i wracamy do tego samego domu: ojczyzny bez granic i obyczajów, gdzie nie ma przywilejów, które dzielą, i niesprawiedliwości, które ranią. Ponieważ ta świadomość jest mocna, niezniszczalna, to możemy mieć nadzieję. Już dziś solidarność między nami i między wszystkimi istotami żywymi może być silniejsza i bardziej żywa. „Chrześcijańska nadzieja nie zawodzi ani nie oszukuje, ponieważ opiera się na pewności, że nic i nikt nie może nas odłączyć od miłości Boga” (Spes non confundit 3).
Dziękuję chrześcijańskim marynarzom i wszystkim ich kolegom z innych wyznań i kultur: jesteście pielgrzymami nadziei zawsze, gdy pracujecie z troską i miłością; za każdym razem, gdy podtrzymujecie więzi z waszymi rodzinami i waszymi społecznościami; za każdym razem, gdy w obliczu niesprawiedliwości społecznej i środowiskowej organizujecie się, aby reagować i odpowiadać odważnie i konstruktywnie. Prosimy was, abyście byli mostami, nawet między wrogimi krajami, prorokami pokoju. Morze łączy wszystkie lądy, zaprasza je do spojrzenia na nieskończony horyzont, do poczucia, że jedność zawsze może zwyciężyć nad konfliktem. Proszę wspólnoty kościelne, zwłaszcza diecezje obejmujące morza, rzeki lub jeziora, aby zwracały uwagę na morze jako środowisko fizyczne i duchowe, które wzywa nas do nawrócenia.
Niech Maryja, Gwiazda Morza, prowadzi i oświeca naszą nadzieję.
Kardynał M. Czerny, S. J.
Prefekt Dykasterii ds. Integralnego Rozwoju Człowieka
